Gurur ve çalım, insanın içine imanın girmesine mânidir. İmanın girmesine mâni böyle menfi bir tavır, elbette ki hizmet etmeye ve uzun süre kudsî bir hizmet içinde bulunmaya da mânidir.

İslâm’a hizmette temsil keyfiyeti, Cenab ı Hakk’ın lütuflarına bağlıdır. Siz çok kabiliyetli olabilirsiniz; ama Cenab ı Hak bu misyonu bir başkasına takdir buyurmuşsa, elinizden hiçbir şey gelmez. Onun için, ilmine, beyan gücüne veya bir başka meziyetine bakıp da beklenti içine girenler hep aldanmışlardır.

Bu hususa bir misal olsun diye arz edeceğim: Bediüzzaman’ın döneminde çok güçlü âlimler, kâmiller vardı. O ise, şarkın yalçın kayaları arasından kalkıp İstanbul’a gelmiş ve Türkçeyi de sonradan öğrenmiş biriydi. Ama Cenab ı Hak, belli bir misyonu ona yüklemiş ve o dönemdeki emsalinin çok üstünde ona hizmet etme imkânı bahşetmişti.

Zira Bediüzzaman, ihlâsla, samimiyetle hizmet etmiş ve hayatının hiçbir döneminde iddia ve beklentiye girmemişti.



Beklenti üzerine

İnsanları kusurlarından dolayı mahkûm etmek doğru değildir. Bizim bütün münasebetlerimiz müsamaha ve hoşgörü yörüngeli olmalıdır. Bugün bizi tenkit eden ve en ağır üslupla eleştirenlere karşı, eğer biz mülâyemet eksenli üslubumuzu ısrarla sürdürürsek –öyle inanıyorum ki– ekseriyeti itibarıyla bunlar, bir gün gelecek bizim en samimi dostlarımız olacaklardır. Aslında, Kur’ân‑ı Kerim’de bu hususu ders veren pek çok âyet‑i kerime mevcuttur.[1] Ayrıca bugüne kadar yüzlercesine şahit olduğum hâdiseler, artık bende kanaat‑i kat’iye hâsıl etmiştir ki, kötülüğe kötülükle mukabelenin ne bir faydası ne de bir mânâsı vardır.

Bu hususları düşünürken, Gandi ile ilgili bir vak’a hatırıma geldi:

Pakistan’ın, ayrılma dönemecine girdiği, gerilimin had safhaya ulaştığı günlerden birinde, Müslümanlar ile Hindular arasında çatışma olur. Nasılsa, bir yanlışlık veya kaza eseri Hindu çocuklardan biri de bu çatışmada hayatını kaybeder. Hindu baba, Müslümanlardan bir çocuk öldüreceğine and içer. Fırsatını yakaladığı anda da bir Müslüman çocuğun üzerine saldırır. Hâdiseyi görenler müdahale eder ve çocuğu kurtarırlar. Sonra da bu Hindu’yu Gandi’nin yanına getirirler. Gandi, niçin masum bir çocuğu öldürmek istediğini sorar adama; adam da: “Onlar da benim çocuğumu öldürdüler, intikam için ben de onlardan bir çocuk öldüreceğim.” der. Gandi ona şu cevabı verir: “Öldüreceğin çocuk, senin ölmüş çocuğunu geri getirmeyeceğini biliyorsun; ille de ölmüş çocuğunun yerini doldurmak istiyorsan, onlardan bir çocuk al, evlatlık edin.. ve onu kendi öz evladın gibi bağrına bas!.”

Bu hâdise, bu şekliyle olmuştur veya olmamıştır, önemli değil; önemli olan böyle bir durumda en az Gandi kadar insanî olabilmektir.

Aslında, hatırıma geldiği için naklettiğim bu vak’adaki dersi bizim, Gandi’den öğrenmeye ihtiyacımız da yok. İslâm tarihi böyle ibret yüklü binlerce vak’ayla dolu...

Fikir, düşünce veya ekol ayrılığı sebebiyle, kalemlerini veya dillerini ok gibi sinelerimize salanlara, bizim de aynı şekilde mukabelemiz, sadece aradaki husumeti körükleyecek ve bu türlü düellolar, kendimizi yıpratmadan, yaralamadan öte de bir işe yaramayacaktır. Onun için, üzerine basa basa bir kere daha hatırlatmak isterim ki; günümüzde en çok muhtaç olduğumuz hususlardan biri, belki de en birincisi, fitneyi uyandıracak davranışlardan sakınmak, kin ve düşmanlıkları hoşgörünün ılımlı ikliminde eritmektir. Bunu becerebildiğimiz takdirde pek çok problem kendiliğinden halledilecektir.



Hoşgörü iklimi

Fasıldan Fasıla 2

Bazen hisler, hevesler fikir suretine girer ve bizleri aldatabilirler. Onun için her düşünce ve fikrimizi, önce mihenge vurup değerlendirmemiz, sonra tatbike sunmamız icap eder. Bizim için mihenk bellidir.. evet mihenk, Kitap’tır, Sünnet’tir ve cumhur u ulemanın dedikleridir.



Bizim için mihenk
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
365 defa okundu.

Bölüm içi arama

Bizim için mihenk Tahmini okuma süresi: 1 dk.365 defa okundu.

Bölüm içi arama

Bizim için mihenk
Tahmini okuma süresi: 1 dk.
365 defa okundu.