Pırlanta ara!

Anne inleyen bir ney, anne hicrandan yumak,Gözleri buğulu, nemli ve her zaman zâr zâr..Kaderidir annenin ocaklar gibi yanmak,Hep hüzünle eser onun ikliminde rüzgâr. Kuşlar gibi titrer hep o ay yüzlü nevhayâl,Simasında sürekli yarınlar endişesi..Her mevsim ayrı bir ızdırap, ayrı bir melâl;Nağmeleri tıpkı hasret-iştiyak bestesi... Sînesi sımsıcak, çehresi de îmâlıdır,İkliminde ne büyülü râyihalar eser.!Duyguyla süzülmüş gözleri hep hummâlıdır,Altın şakaklarında sarı güller gibi ter... Rahmet-zahmet iç içe; bilmez geçen zamanı:Fark etmez yazı, kışı ve rengârenk bahârı,Tül tül gurûbu, şafakların söktüğü ânı;Her zaman duman dumandır o...